Այնուամենայնիվ, երբ մենք դիտարկում ենք այս խնդիրները հեռավոր ապագայում, մեր ընտրությունը սովորաբար փոխվում է: Մեկ տարում կնախընտրեիք ունենալ ավելորդ քաշ եւ ուտել բլիթ, թե՞ առողջ եւ հետեւողականորեն մարզվել: Երկարաժամկետ հեռանկարում ընտրությունը հեշտ է, բայց երբ գալիս է ընտրությունը կատարելու ժամանակը տվյալ պահի համար, մենք զեղչում ենք երկարաժամկետ ծախսերը եւ գերագնահատում անարդյունավետ վարքագծի անմիջական օգուտները:
Վարքագծային տնտեսագետները վերաբերում են այս հայեցակարգին որպես «ժամանակի անհամապատասխանություն», քանի որ ապագայի մասին մտածելիս, մենք ցանկանում ենք ընտրություն կատարել,այն էլ այնպիսի ընտրություն, որը կբերի երկարաժամկետ դրական արդյունքների («Այո, ես ավելի շատ կխնայեմ»), բայց այսօրվա մասին մտածելիս, մենք ցանկանում ենք կատարել այնպիսի ընտրություն,որն հանգեցնում է անմիջական օգուտի («Ես այն կծախսեմ հենց հիմա»): Ես սիրում եմ սա անվանել «Ներկա «դու»-ն ընդդեմ ապագա «դու»-ի» խնդիր:
Այսպիսով, մեր գիտակցության մեջ ամրապնդված է հետեւյալը. ապագայում պետք է անենք այնպիսի բաներ, որոնք երկարաժամկետ հեռանկարում կապահովեն ամենաբարձր արդյունավետություն, իսկ ներկայում հակված ենք գերագնահատել այն բաները, որոնք հանգեցնում են անմիջական օգուտի:
Այնպես որ գիտենք, թե ինչու ենք հետաձգում: Իսկ ինչպե՞ս վարվել։
Եթե ցանկանում եք հաղթահարել ձգձգումը եւ կատարել ավելի լավ երկարաժամկետ ընտրություններ, ապա պետք է ճանապարհ գտնեք, որպեսզի ձեր ներկա «ես»-ը գործի ի շահ ապագայի: